مقایسه استحکام برشی اتصال آمالگام به عاج پس از استفاده از یک سیستم اتصال دهنده رزینی ‏‎(adhesive) پین و اندرکات عاجی

هدف از این مطالعه آزمایشگاهی ‏‎(in vitro)‎‏، تعیین استحکام برشی باند آمالگام با عاج پس از استفاده از سیستم ‏‎scotchbond multi - purpose plus (sbmpp)‎‏، پین ‏‎tms‎‏ و اندرکات عاجی به فرم اسلات ‏‎(slot)‎‏، پس از اعمال شوک های حرارتی متناوب می باشد.موارد و روش تحقیق: در این تحقیق 50 دندان آسیای سالم کشیده شده انسان استفاده گردید. دندانها ابتدا در متیل متاکریلات محصور شده سپس به منظور ایجاد سطح کاملا صافد و بدون گیر، تاج دندانها از فاصله میلیمتر بالاتر از ‏‎c.e.j‎‏ قطع گردید. سپس دندانها بصورت اتفاقی در یک گروه شاهد و پنج گروه آزمایشی بترتیب زیر قرار داده شدند:1- گروه شاهد 2- گروه پین 3- گروه ادهزیو (سیستم ‏‎sbmpp‎‏)4- گروه پین - ادهزیو (یک عدد پین ‏‎tms‎‏ و سیستم ‏‎sbmpp‎‏)5- گروه اسلات 6- گروه اسلات - ادهزیو (یک اندرکات عاجی و سیستم ‏‎sbmpp‎‏)در گروه شاهد فقط از دو لایه وارنیش استفاده شد که به دلیل جدا شدن آمالگام از دندان هنگام بازکردن قالب این گروه از مطالعه حذف شد. پس از نگهداری نمونه های به مدت 72 ساعت در آب معمولی و دمای محیط، نمونه ها تحت شوک های حرارتی متناوب ‏‎(thermocycling)‎‏ قرار گرفتند. شوک های حرارتی به تعداد 500 سیکل و در بین دو دمای 5/2+-5/7 و 5/2-+5/57 اعمال شد. پس از انجام ‏‎(thermocycling)‎‏ نمونه ها به مدت 7 روز در محیط آب معمولی و دمای محیط نگهداری شده، سپس به وسیله دستگاه بررسی خواص مکانیکی مواد ‏‎(instron, 1195, uk)‎‏ آزمایش سنجش استحکام برشی باند بر روی آنها انجام شد. سرعت ‏‎crosshead‎‏ برابر 5/0 میلیمتر در دقیقه و محدوده اعمال نیروی دستگاه 1000 نیوتن بود.نتایج: اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه ‏‎(p=0/0000) (one - way anova)‎‏ و آزمون ‏‎scheffe‎‏ تحت تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. سطح ‏‎p<0/05‎‏ از نظر آماری معنی دار تلقی شد. نتایج این مطالعه نشان داد که همه روشهای ایجادگیر مورد استفاده در این مطالعه دارای استحکام برشی باند بالاتری نسبت به گروه شاهد (در این گروه فقط ازدو لایه وارنیش استفاده شده بود) می باشند. بالاترین میزان استحکام باند در گروه پین - ادهزیو مشاهده شده که این مقدار با گروه پین تفاوت معنی داری نداشت. کمترین میزان استحکام باند مربوط به گروه اسلات بود که این مقدار با گروه ‏‎adhesive ‎‏ دارای تفاوت معنی داری نبود. استفاده از توامان ‏‎adhesive‎‏ همراه پین یا اندکات عاجی ‏‎(slot)‎‏ موجب افزایش استحکام باند شد اما این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود ‏‎(p>0/05)‎‏.